Bezrobocie –
oznacza
sytuację, w której popyt na siłę roboczą jest mniejszy od jej podaży, czyli na
rynku pracy występuje wolna siła robocza nie znajdująca możliwości
zatrudnienia. Siła robocza= Bezrobotni + Zatrudnieni. Bezrobocie
dzielimy na: frykcyjne – wynika z przerw w aktywności zawodowej
spowodowanej zmianą miejsca pracy bądź wchodzeniem na rynek pracy ludzi młodych
poszukujących swego pierwszego zajęcia; sezonowe – wynika z sezonowości
produkcji w niektórych dziedzinach gospodarki bezpośrednio bądź pośrednio
uzależnionych od warunków klimatycznych; strukturalne – wynika ze zmian
struktury gospodarki, spowodowanych wprowadzeniem nowoczesnych technologii lub
produktów wymagających odpowiednich umiejętności; cykliczne – koniunkturalne
wynika z załamania gospodarczego spowodowanego spadkiem popytu na dobra i
usługi.
Ekonomiści badają rynek pracy posługując się określonymi miernikami takimi jak: współczynnik aktywności zawodowej – oblicza się jako procentowy udział siły roboczej w ogólnej liczbie ludności w wieku produkcyjnym, wskaźnik zatrudnienia - oblicza się jako procentowy udział pracujących w ogólnej liczbie ludności w wieku produkcyjnym, stopę bezrobocia – jako procentowy udział bezrobotnych w zasobach siły roboczej, naturalną stopę bezrobocia – jako procentowy udział ludzi chwilowo nie pracujących z własnego wyboru, lub zmuszonych przez krótki czas nie pracować na skutek zmian strukturalnych w gospodarce, w zasobach siły roboczej. Rząd stara się złagodzić skutki bezrobocia stosując aktywne i pasywne środki zaradcze. Aktywne – prace interwencyjne, publiczne, sezonowe; ochrona istniejących miejsc pracy i tworzenie nowych; kursy dokształcające lub zmieniające kwalifikacje; pożyczki na założenie nowych firm, organizację zatrudnienia u pracodawców zagranicznych. Pasywne – osłona socjalna dla bezrobotnych, promowanie pracy w niepełnym wymiarze godz.; obniżenie wieku emerytalnego.
Ekonomiści badają rynek pracy posługując się określonymi miernikami takimi jak: współczynnik aktywności zawodowej – oblicza się jako procentowy udział siły roboczej w ogólnej liczbie ludności w wieku produkcyjnym, wskaźnik zatrudnienia - oblicza się jako procentowy udział pracujących w ogólnej liczbie ludności w wieku produkcyjnym, stopę bezrobocia – jako procentowy udział bezrobotnych w zasobach siły roboczej, naturalną stopę bezrobocia – jako procentowy udział ludzi chwilowo nie pracujących z własnego wyboru, lub zmuszonych przez krótki czas nie pracować na skutek zmian strukturalnych w gospodarce, w zasobach siły roboczej. Rząd stara się złagodzić skutki bezrobocia stosując aktywne i pasywne środki zaradcze. Aktywne – prace interwencyjne, publiczne, sezonowe; ochrona istniejących miejsc pracy i tworzenie nowych; kursy dokształcające lub zmieniające kwalifikacje; pożyczki na założenie nowych firm, organizację zatrudnienia u pracodawców zagranicznych. Pasywne – osłona socjalna dla bezrobotnych, promowanie pracy w niepełnym wymiarze godz.; obniżenie wieku emerytalnego.
Aktywne
i pasywne środki walki z bezrobociem.
Sytuacja
bezrobotnych w krajach bogatych i biednych różni się w istotny sposób. W tych
ostatnich bowiem często nie istnieją dostateczne zabezpieczenia socjalne tej
kategorii osób, przez co bezrobotny staje się człowiekiem zdanym na łaskę
innych ludzi. Występowanie bezrobocia powoduje odsuwanie od głównego nurtu
życia społecznego (marginalizacja) wielu osób, zwłaszcza młodzieży, ludzi
starszych, osób o niższych kwalifikacjach, cudzoziemców. Marginalizacja ta
rodzi kryzysy psychiczne, apatię, skłonność do przestępstw.
W
ostatnich latach opracowywane są
różnorodne programy walki z bezrobociem. Wielu ekspertów widzi w
rozwiązaniu tego problemu w zasadniczym skróceniu czasu pracy oraz rozwoju
zatrudnienia w usługach związanych z opieką społeczną, kulturą, oświatą,
ochroną środowiska. Program ten może mieć zastosowanie głównie w krajach wysoko
rozwiniętych. Kraje słabo rozwinięte, zwłaszcza w warunkach dużego przyrostu
naturalnego i niedorozwoju gospodarczego, nie są w stanie zapewnić swym
obywatelom odpowiedniej liczby miejsc pracy.
Mimo
licznych trudności na drodze reformowania gospodarki Polska jest państwem,
które w tempie efektywności zmian znalazło się w czołówce krajów Europy
Środkowo – Wschodniej. Zbudowanie gospodarki rynkowej wymaga jednak zarówno
konsekwentnej realizacji i kontynuacji zapoczątkowanych przeobrażeń systemowych,
jak i przebudowy sfery świadczeń i zabezpieczeń społecznych.
Warunkiem
prowadzenia reform rynkowych są zatem: przezwyciężenie recesji i wypracowanie
długookresowego planu stabilizacji gospodarki, zdobycie szerokiego poparcia
społecznego dla programu reform oraz korzystny dla polskiej gospodarki układ
uwarunkowań zewnętrznych.
Państwo,
aby wspomóc ludzi bezrobotnych organizuje różne formy pomocy w zakresie
- pomocy doradczo – szkoleniowej, czyli:
-
organizowanie i finansowanie przyuczenia do
zawodu lub przekwalifikowanie;
-
prowadzenie poradnictwa zawodowego i
poradnictwa pracy.
Pomoc szkoleniowa
organizowana jest bezpłatnie lub na korzystnych warunkach finansowych.
2.
pomocy finansowej, czyli:
-
przyznawanie i wypłacanie zasiłków
szkoleniowych;
-
wypłacanie dodatków wyrównawczych;
-
przyznawanie i wypłacanie zasiłków dla
bezrobotnych;
-
udzielanie pożyczek ze środków Funduszy
Pracy;
-
wypłata świadczeń przysługujących
pracownikom (np. zasiłków rodzinnych);
-
finansowanie biletów kredytowych.
3.
pośrednictwa pracy, czyli:
-
kierowanie obywateli polskich do pracy za
granicą;
-
inicjowanie tworzenia dodatkowych miejsc
pracy i ich finansowanie (subsydia)
-
inicjowanie, organizowanie i finansowanie
prac interwencyjnych.
Państwo
stara się przychodzić z pomocą ludziom
pozostającym bez pracy. Formy pomocy są zróżnicowane. Pomoc finansowa aczkolwiek
bardzo ważna ze społecznego punktu widzenia, gdyż zapewnia bezrobotnym i ich
rodzinom elementarny poziom egzystencji – jest przejawem pasywnej polityki
państwa na rynku pracy. Wynika ona z braku środków finansowych niezbędnych do
realizacji programu aktywnej walki z bezrobociem (tworzenie miejsc pracy).
Rodzaje bezrobocia wymagają różnych rozwiązań. Przejściowe bezrobocia można
zmniejszyć dostarczając informacji na temat miejsc pracy – np. przez oferty
Urzędów zatrudnienia. Manipulowanie wysokością wydatków państwowych i podatków
może ograniczyć skalę wahań cykli gospodarczych; zmniejszając w ten sposób
bezrobocie cykliczne i niektóre formy ukrytego bezrobocia. Zmniejszenie
bezrobocia strukturalnego może wymagać wprowadzenia specjalnych programów
szkolenia zawodowego.
Bezrobotnych
przybywa, więc państwo więcej wydaje na zasiłki dla osób. Unia Europejska
odnotowała , że przez to w Polsce spadły wydatki na aktywne formy
przeciwdziałania bezrobociu. Jednym ze sprawdzonych sposobów zachęcenia firm do
zatrudniania pracowników jest system pożyczek. Fundusze pożyczkowe
działają dzięki środkom publicznym. Przewaga funduszy pożyczkowych nad innymi
formami pozyskiwania kapitału polega na tym, że oferują tańszy pieniądz i nie
wymagają tak wielu zabezpieczeń jak banki a procedura starania się o nie ,nie
jest tak skomplikowana jak w przypadku programów pomocy zagranicznej. Takie są
powody , dla których po pożyczkę powinien sięgnąć przedsiębiorca. doradca finansowy wrocław
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz